Poznajcie arabski świat, do którego należą m.in. Algieria, Arabia Saudyjska, Bahrajn, Egipt, Irak oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie. Kraje te różni wiele. Łączy podejście do spraw podstawowych.
Mówiąc o świecie arabskim, najczęściej myślimy o kobietach w czadorach, dramatach kobiet, które poślubiły Arabów, tańcu brzucha. Czy mamy właściwe skojarzenia? Po przeczytaniu książki „Arabski świat” Emire Khidayer dochodzę do wniosku, że częściowo tak, jednak nie tylko. Z tym światem zaczęła mi się również kojarzyć gościnność, wierność, ciepło rodzinne, a także tematy tabu, duża izolacja kobiet od spraw ważnych, hermetyczność.
Emire Khidayer w swojej książce stara się przybliżyć czytelnikom ten obcy i orientalny świat. Porusza chyba wszystkie sprawy, o które osoba interesująca się tą kulturą, mogłaby zapytać. Znajdziemy tutaj informacje na temat języka, religii, sposobu życia, tematów tabu, alkoholu i wiele innych, jak np. dlaczego nasz zagraniczny nowy znajomy nie chce mówić o swojej rodzinie, jak powinniśmy się zachowywać, jeśli odwiedzimy te strony, aby nikogo nie urazić, jak zwracać się do poszczególnych osób – ogólnie, czego się spodziewać po tych krajach i ludziach.
Czytając książkę „Arabski świat”, przekonałam się, że co człowiek, to obyczaj. Zależy to od miejsca, w którym ktoś się wychował, tradycji w rodzinie, a także tego, gdzie pracuje. Jeden znajomy zaprosi nas do domu na wielką ucztę, inny nawet nie wypowie imienia żony. A wszystko to zależy od wielu czynników, o których możemy poczytać w tej książce.
W „Arabskim świecie” brakowało mi jednego. Emocji autorki. Książkę czyta się jak poradnik dla turystów, vademecum dla studentów lub małą encyklopedię. Miałam nadzieję, że dzięki jej korzeniom książka ta będzie bardziej osobista. Trochę się zawiodłam, bo chociaż Emire Khidayer opowiada o odczuciach ludzi, z którymi miała okazję rozmawiać, to nie wiedziałam, jak ona się do większości rzeczy odnosi. Wielka szkoda, bo uważam, że jeśli ktoś porusza tak interesujący i nieoklepany temat, to jego osobiste odczucia mogłyby wiele wnieść szczególnie, że autorka jest w pewnym stopniu przedstawicielką tego świata.
Arabski świat, Emire Khidayer, Prószyński i S-ka, 2012
recenzja opublikowana na dlalejdis.pl
Sam pomysł na uczenie dzieci przy pomocy książek uważam za trafiony. Lubię i zawsze lubiłam bajki z morałem. Takie, przy których i ci duzi i ci mali mogą się przez chwilę zastanowić nad sobą i otaczających ich światem. O ile sam pomysł jest dobry, to wierszyki autorki jakoś do mnie nie trafiały. Zbyt nudne dla dzieci większych, zawierające elementy, których małe dzieci nie zrozumieją. Niby czegoś mają uczyć, ale tak naprawdę to nie bardzo wiem czego. Nie mówię, że wierszyki są złe, tylko, że jakoś na mnie nie zadziałały kojąco, a swojemu dziecku chciałabym takie wierszyki czytać wieczorem w łóżeczku. Wołałabym jakieś weselsze tematy albo ciekawsze historie. Gdybym brała pod uwagę, jako słuchacza, dziecko starsze, takie około 6-7 letnie, to wydaje mi się, że dzieciak by mi się szybko znudził. Ponieważ jednak ja nie jestem jeszcze mamą i nie wiem, czy moje spostrzeżenia są prawidłowe, to dam książkę znajomej, która ma berbecia i zobaczę, co ona myśli o tych wierszykach.
Minusem jest też cena książeczki, bo to aż 34 złote, a dla mam to moim zdaniem dużo za 24 krótke historyjki w miękkiej okładce.
